İlkokul birinci sınıftayım…O gün hırçınlığım üstümde demek ki,tenefüste oynadığım arkadaşıma sinirleniyorum.Çocuk aklım, kendimce hakaret edeceğim –Köylü sende !!! dediğimi hatırlıyorum.Arkadaşım kısa bir süre yüzüme bakıp –Neden öyle söylüyorsun? Hem Atatürk ne demiş “Köylü milletin efendisidir” deyince içimden “Eyvah ben ne yaptım?Bunu nasıl söyledim? deyip çok utandığımı hatırlıyorum.*************************************************************
detay.
o ruh haline yanlışlıkla her amele diyişimde giriyorum ben. hatta ardından da ağzıma vurarak cezalandırıyorum kendimi. ama dememeye başladım, gerçekten. (:
YanıtlaSilBir yazım konusunda değerli yorumlarınıza ihtiyacım var, eğer kabul ederseniz sizi bloguma davet edebilirmiyim.
YanıtlaSilTeşekkür ederim..
:D bence sadece gülümse ve cocukluğuna ver :)
YanıtlaSilKüçüklükdeki kötü olaylar nedense hiç hafızadan silinmiyor..
YanıtlaSilİyiyi unuturken kötü neden kalır?
beni şaşırtan o yaştaki çocuğun atamızın sözünü biliyor olması bravo
YanıtlaSil