Minik prensesimin tatil anlayışı böyle…
“Anne bugün tatil mi? Herkes anneannesine mi gidecek?” diye sorunca eskilere gittim…
Onca toruna rağmen Anneannem büyük bir özlemle karşılardı beni.
Olabildiğince şımartır,uzun uzun sarılır öpücüklere boğardı…
İki numaralı ama en çok emeği geçmiş torun olmanın gururunu küçük olduğum için o zamanlar anlamazdım elbet, nazlanır her dediğimi yaptırırdım…
En sık sorduğum soru;
“Anneanne bana yumurta boyuyacakmısın?” olurdu.
Soğan kabuklarını alır yumurtayla kaynatırdı.Anneannemin kahvaltı sofrasında, o kırmızı boyalı yumurtaların tadı hiçbir yerde olmazdı…
benim de tatil anlayışım buydu küçüklük zamanlarımda :))) şimdi büyüdük güya, tatil anlayışlarımız değişti ama ananem de çok uzaklara taşındı..
YanıtlaSilçocuklar güzel yaa, hayat onlar.. şimdi hangi büyük bu cümleyi kurar ki..
sevgiler..
Ben de aneannemin ilk torunuydum.Bi'tanemdi o benim..
YanıtlaSilOnunla vakit geçirmeyi çok severdim. Ah ne hüzünlendirdi beni bu yazı..
O günlere gidip geldim.
Şimdi hayatta değil artık :(
Benim de pamuk elli bir anneannem vardı. Bütün turfanda meyveleri alırdı benim için. Her geldiğinde nestle gofret ya da napoliten çikolata getirirdi.
YanıtlaSilYaşam Pınarım kesinlikle katılıyorum.
YanıtlaSilMalesef benimki de hayatta değil Zeugmacım :(
Ahh Handancım o napolitenler unutulmaz.