SAYGISIZLIĞA KARŞI SAVAŞ DERNEĞİ...

Dün Pazar alışverişinde pazarcı bana resmen küfretti…Hani ince kabuklarıyla kızartılabilen patates var ya 3 kilo 5 liraymış.Ben “az kişiyiz 1 kilo alıcam” dedim.En doğal hakkım ister 10 kilo,ister 1 kilo alırım…Kusura bakmasınlar ama Ankara’da pazarcılar çok kaba elletmez,seçtirmez,eyvallahsız davranırlar.Ben İzmir’de böyle bir şey görmedim.Şaşkınlık içindeyim. :-o “1 kilo alacaksan hiç alma “dedi hareketleri ve mimikleride cabası …

1930'lu yıllarda Atatürk tarafından kurulmuş bir dernek varmış biliyor musunuz? Adı “Saygısızlığa Karşı Savaş Derneği”…
Yasak dinlemeyene,yere tükürene, herkesin rahatını bozana,saygısızlığın her türlüsüne savaş açmış bir dernek.O yıllarda ülkeyi her alanda modernize etmeye çalışan Atatürk’ün ölümünden sonra bu dernek sessiz sedasız kapanmış…

Google’da araştırma yapmak istedim. Saygısızlığa Karşı Savaş Derneği hakkında çıkan tüm haberler seçeneğini

tıkladım hemen.Bakın karşıma çıkan cümle aynen şöyle...(anlam itibariyle de mecaz yüklü bu arada :)
“Bu bize pek mantıklı görünmüyor. Acaba kelimeleri yanlış yazmış olabilir misiniz?Ya da arama yaptığınız tarih aralığı çok mu dar?”

derneğin 10.yıl afişi *

kynk.

HAFIZASI YERİNE GELDİ AMA HATIRLAMADIĞI TEK BİR KİŞİ VARDI…

Wei Guangyi Çin’in Sinyang kentinde yaşıyordu…Genç adam geçirdiği bir trafik kazası sonucu hafızasını kaybetti.Kazanın ardından kaldırıldığı hastanede tedavi altına alındı ve yalnızca iki gün sonra bilinci yerine gelmeye başladı…
Geçmişe dair sorulan sorulara cevap veren ,ziyaretine gelen kişileri tanıyan Çinli bir kişiyi hiçbir şekilde tanıyamadı.O da 9 yıllık eşi Yang Cing’di...

Herkesi ve birçok ayrıntıyı hatırlamasına rağmen kendisini tanımayınca Yang Cing büyük bir hayalkırıklığı yaşadı.Kendisine düğün fotoğraflarını gösterdi ama sonuç hep aynıydı…
Wei kızlarına işaret ederek “bu kadın kim?” diye sormaya devam etti.Doktorlar ise olaya bir açıklık getiremedi…

~~~ ~~~

*Bu olay bana Balzac’ın bir sözünü hatırlattı...

” Evlenme davaya benzer; mutlaka memnun olmayan bir taraf vardır.” demiş.
Tıpkı bu sözdeki gibi adam “böyle fırsat geçti elime, değerlendireyim” mi dedi acaba? :))

kynk.

foto. görsel amaçla konulmuştur.Bahsi geçen şahısla ilgisi yoktur.

ABDÜLHADİ ÇEKİRDEK...

Birkaç yıl önce Kaptan’a "Hadi amca ile tanışmayı çok istiyorum” dedim.Ortak tanıdıklarımızdan anılarını ve yaptıklarını dinlemiş ,etkilenmiştim.

O ne bir mucit,ne de bilim adamıydı ancak herkesin çok güvendiği,Malatya’nın sevilen simalarından biriydi.Bunların dışında onu diğer insanlardan farklı kılan bir özelliği daha vardı.

Abdülhadi Çekirdek çok sevdiği eşini genç yaşta kaybetmiş ve bir daha evlenmemiş.O zamanlar 27 yaşında ve hali vakti yerinde.

Eşini kaybetmenin üzüntüsüyle kendisini hayır ve cenaze işlerine adamış.”İyi günde herkes herkesin yanında asıl kötü günde insanlar biribirine lazım” diyerek başlamış, nerde bir cenaze olsa hemen yardıma gitmiş.Gerektiğinde naaşları yıkamış,defnetmiş

Öyle ki bazen evden sabah çıkar,akşama kadar birkaç kişinin defin işlemleriyle uğraşırmış.O yıllarda cenaze işleri ile ilgili bir birim olmadığından yardım isteyen hemen Hadi amcaya koşmuş.

Aynı zamanda mahalle muhtarı olan Hadi amca bir,iki ,üç derken her gittiği,tanıdığı,tanımadığı ama işlemlerini yakından takip ettiği her naaşın ismini bir deftere kaydetmeye başlamış.Dile kolay Hadi amcanın muhtarlığa devam ettiği 57 yıllık süre içinde “27 binin üzerinde” cenazeye katılmış.

Bunların içinde devlet adamları,Cumhurbaşkanları da var.Mesela İsmet İnönü’yü bizzat elleriyle defnetmiş.

Aynı zamanda Türkiye Muhtarlar Odası Genel Başkan yardımcılığını yürüten Hadi amca ,bu yoğun koşuşturma içinde hiçbir zaman eşini unutmamış.14 şubat,evlilik yıldönümü,ölüm yıldönümü derken eşini hep ziyaret edermiş.Sevdikleriyle anılarını paylaşır,eşinden bahsedermiş...

~~~~~~

2004 yılına gelindiğinde Malatya Belediyesi şehir mezarlığına giden kavşağa onun ismini verdi. Sonraki yıllar yaşlılık dolayısıyle rahatsızlıkları arttı ve 2007 yılında 81 yaşındayken vefat etti.Herkes tarafından sevilen ve güvenilen bir ismi kaybetmek çevresindekileri çok üzdü, geniş bir katılımla cenazesi uğurlandı. Vali,belediye Başkanı,milletvekilleri,komutanlar ve vatandaşlarla toprağa verildi.

Ölümünden sonra vasiyet ettiği gibi kayıt tuttuğu defter yakıldı mı onu bilmiyorum ancak hep güleryüzlü ve herkesin saygıyla bahsettiği Hadi amca ile tanışmak bana kısmet olmadı.

foto1.Raşit Kısacık

foto.

İLK POŞET ÇAY…

Thomas Sullivan Amerikalı bir çay ithalatçısıydı…Çay çeşitlerinden ufak miktarlarda numune olarak hazırlamış ve bunları küçük ipek kumaşlara sarmıştı.Müşterilerine bu numunelerden vermek üzereyken ipek kumaşlardan biri yanlışlıkla kaynayan suyun içine düştü ve kısa sürede çay kumaştan süzüldü…Böylece Thomas Sullivan ilk poşet çayı bulmuş oldu.
1903 yılında çayı ticari anlamda ilk satışa sunan kişi ise Sir Thomas J. Lipton oldu.
1952 yılına gelindiğinde artık tüm dünya LİPTON markasını biliyordu…

Sir Thomas J. Lipton

*******************************************************************
*Bitki çayları hadi neyse de poşet çay olayı pek bana göre değil, tad alamıyorum ondan. Mümkünse demlenmiş ve küçük bardakta olsun…

kynk.İlklerin Kitabı
foto.

YAŞLI KADININ EVİ...

Fotoğraftaki yaşlı bayan Ukrayna’da yaşıyor.Onun sıkıntılı ve zor hayatı oğlunun hapse girmesiyle son bulmuş.Çünkü oğlu kendisinden sürekli para ister,evdeki mobilya ve eşyaları satması içinde annesini dövermiş.Oğlu hapse girince bayan yalnız kalmış ve yaşadıklarını unutmak istercesine küçük bir köye yerleşmiş…
Yaşlı bayan resme olan ilgisini bu evin önce bir duvarında göstermiş , ilerleyen zaman içinde de diğer duvarlara resimler yapmaya devam etmiş…
İlgisini çeken,sevdiği şeyleri anlatmış…
Sonuçta ev bir sanat galerisine dönmüş ancak bunu yaparken de tüm emekli maaşını harcamış…

kynk.

1 MECİT

Savaşın en hararetli günlerinde yaralıların tedavisi için Kocadere köyü yakınlarında büyük bir sargı yeri kurulur.Gelen yaralılar içinde kimi Urfalı ,kimi Sivaslı ,kimi Halepli’dir…Bunlardan biride Lapseki’nin Beybaş köyündendir ve getirildiğinde yarası oldukça ağırdır.Zor nefes alıp vermesine rağmen tüm gücünü toplayıp komutanının elbisesine yapışır. ”Ölme ihtimalim çok fazla.Ben bir pusula yazdım.Bunu arkadaşıma mutlaka ulaştırın,köylüm Lapseki'li İbrahim Onbaşı’dan 1 Mecit borç aldıydım.Kendisini göremedim.Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin”…
Kollarında hızla kan kaybeden askere bakarak komutanı “Sen merak etme evladım” der ve asker komutanın kollarında kısa bir süre sonra şehit olur…
Aradan fazla zaman geçmez yaralılar getirilmeye devam eder bir yandan da yolda şehit düşenlerin künyeleri ve üzerlerinden çıkan eşyalar komutana teslim edilir.İşte bir künye ve yanında bir pusula daha gelir…

Komutan notu okuyunca olduğu yere yığılır, ellerini yüzüne kapatıp vücudunun titremesine ve gözyaşlarına engel olmaya çalışır…
Pusuladaki not aynen şöyledir.“Ben Beybaş köyünden arkadaşım Halil’e 1 Mecit borç verdiydim.Kendisi beni göremedi.Biraz sonra taarruza kalkacağız. Belki dönemem. Arkadaşıma söyleyin ben hakkımı helal ettim.”

Peki biz bu olayın neresindeyiz? Bugüne kadar kaç arkadaşımıza,dostumuza hakkımızı helal ettik ?
Ya da şu hayatta bize hakkını helal edecek kaç dost edindik acaba?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Mecidiye ya da halk arasındaki söylemiyle mecit ,Sultan Abdülmecid Han zamanında adına bastırılmış yirmi kuruş değerinde gümüş paradır.1873 yılında hazine kayıplarına neden olduğu düşüncesiyle basımına son verilmiştir…
Yine ek olarak yukarıda bahsi geçen seyyar hastane daha sonra denizden bombalanmış ve 15 bin insanımız şehit olmuştur.
Günümüzde Tarihe Saygı Projesi kapsamına alınmış “Kocadere Hastane Şehitliği” olarak 2005 yılında ziyarete açılmıştır.

foto.
mecidiye.
kynk.
harita.

YAŞ FARKI ÖNEMLİ Mİ ?

33 yaşındaki Muhammed Nur Musa Malezya’nın kuzeyinde Terengganu kentinde bir pansiyonda yaşıyordu.Genç adam pansiyon sahibi 104 yaşındaki Wook Kundor’un yalnızlığına önceleri üzülüyordu.Daha sonra kendi deyimiyle duyguları değişti ,saygı ve arkadaşlıkları zamanla aşka dönüştü ve 104 yaşındaki kadına evlenme teklif etti…
Kısa bir süre içinde evlendiler…Bu evlilik adamın ilk, 104 yaşındaki bayanın ise yirmibirinci evliliği oldu..
Kendi ülkeleri dahil olay tüm dünya basınında yer aldı.Muhammed Nur Musa kendinden yaşça büyük bir kadınla evlenmesinin toplum tarafından sorgulanacağını,Kundor’la parası için evlenmediğini, aradaki 71 yıllık yaş farkına rağmen bu birlikteliğin uzun yıllar devam etmesini istediğini konuşmalarında belirtti…

* Ne diyelim...“Aşkın gözü gerçekten körmüş…” diyelim mi ? :)

kynk.

foto.

EŞEK VE İNSANIN YERLERİ DEĞİŞİRSE…

II. Mahmut ve Abdülmecit döneminde iki kez belediye başkanlığı yapan Hüseyin Hasip Bey görevinden ödün vermeyen,titiz bir o kadar da sert kişiliği ile tanınırdı.Özellikle tüketici haklarını iyi korur, bozuk, çürük ve pahalı satan esnafa göz açtırmazdı.Bu huyunu iyi bilen esnaf ya da işportacı Hüseyin Hasip Beyin denetime çıktığını duyunca nereye kaçacağını bilemezdi çünkü suçluyu hoşgörmez anında aklına ilk gelen cezayı verirdi… Denetime çıktığı bir gün sırtında iki çuval yükle ağaca bağlanmış öylece duran bir eşek gördü.
“Bu eşeğin sahibi nerede ise hemen bulun getirin” diye emir verdi.Eşeğin sahibi yakın bir kahvede oturmuş dinleniyordu.Apar topar kahveden alınan adam belediye başkanın karşısına getirildiğinde yarım saat önce geldiğini,eşeğini ağaca bağladıktan sonra dinlenmeye çekildiğini anlattı…
Onun bu sözlerine öfkelenen Hüseyin Hasip Bey hemen talimat verip eşeğin sırtındaki yükü indirtti,bir torba yem buldurup hayvanın boynuna taktırdı.Sonra da eşeğin sahibinin boynuna bir ip geçirterek onu ağaca bağlattı hem de iki çuval yükle…
Adam ağladı,sızladı, o yükle kan ter içinde kaldı ama eşeğin yemini bitirmesini bekledi…
Verilen bu ceza yasalarda ya da yönetmeliklerde yoktu ama ceza öyle etkili oldu ki sadece eşeğin sahibine değil tüm izleyenlere ,daha sonra duyup öğrenenlere ömür boyu unutamayacakları bir “hayvan haklarına saygı” dersi yerine geçti…
kynk.
foto.

...ARKAMI DÖNDÜM BİR DE NE GÖREYİM ...

Thomas Peschak deniz biyoloğu ,su altı fotoğrafçısı ve aynı zamanda çevreci bir gazeteci…O belki sayısız fotoğraf çekti ama onu asıl üne kavuşturan bu fotoğrafı oldu.BBC Wildlife ,Afrika Geographic, Daily Mail gibi ünlü yayınlarda bu fotonun çıkmasının ardından 50 web sitesinde daha yayınlanmasıyla tartışmaların odak noktası haline geldi.Görüntünün sahte olduğu ,fotomontaj yöntemiyle yapıldığını iddia edenlere karşılık Thomas Peschak kullandığı fotoğraf makinesı flim ve teknik çekim detaylarına kadar kendi sitesinde yer vermiş.

Bugüne kadar gerçekleşmemiş bir projeyle yola çıktıklarını, Büyük beyaz köpekbalıklarının çiftleşme ve doğum anlarını görüntülemeyi amaçlayarak araştırma teknesinde sabırla beklediklerini, teknenin kulesine kendisini bağlayıp çekime başladığını ve diğer deniz biyoloğu arkadaşı Trey Snow’un kanoya bindiğini, köpekbalığının görünmesiyle birlikte önce deniz tabanından kanoyu incelediğini sonra yüzeye çıkarak çevresinde daireler çizmeye başladığını,bu arada deklanşöre defalarca basmasına karşılık diğer fotoğraflarda aynı etkiyi yakalayamadığının farkında olduğunu ,yapılan bu çekimler ve gözlemler sayesinde köpekbalıkları hakkında yeni bilgiler edindiklerini detaylarıyla anlatıyor...

Fotonun orjinali için Thomas Peschak web sitesi.

O KÖTÜ BİR RÜYA GÖRDÜ …

Annesinin ani kayboluşu onu çok etkiledi.Çocuk aklıyla olup bitenlere anlam vermeye çalışıyor,bir yandan da annesine ne olduğunu merak ediyordu.O güne kadar yapılan tüm aramalar sonuçsuz kalmış, kadının akibeti hakkında İngiliz polisi tek ipucu yakalayamamıştı.

Küçük kız bir gece annesini gördü. Rüyasında ”Öldürüldüm,dolaptayım” diyen bir sesle uyandı…

Babasına koştu anlattı rüyasını, ancak baba bilinç altının bir oyunu olduğuna inandırdı kızını.

Sonraki geceler rüyalar devam etti.Bu duruma daha fazla dayanamayan küçük kız öğretmenine rüyasından bahsetti.Küçük kızın anlattıklarından etkilenen öğretmeni polisle konuşmanın daha doğru olacağını düşündü.

Küçük kızın anlattığı detaylar polisinde ilgisini çekti.
Aramalarına bu yönde devam eden polis, ailenin yaşadığı evin arka bahçesindeki dolapta kadının cansız bedenine ulaştı.

Sorguya alınan baba Ukrayna’lı genç bir kadınla ilişkisi olduğunu,karısının bu durumu öğrenmesiyle kendini kaybederek öldürdüğünü itiraf etti…

Ölen Catherine Genestin ve eşi Andre Genestin

Haber.This is London / Nisan 2008

foto. kynk.

KADER Mİ DİYELİM YOKSA TESADÜF MÜ?

Londra’nın güneyinde oturan 52 yaşındaki Terry Connell’ın minibüsü yolda giderken bir arabayla çarpıştı.Hem de yılbaşına birkaç gün kala…Kazadan sağ kurtulan Connell’ın kolunda ve bacağında kırık tesbit edildi.Hastanede tedavi altına alınan İngiliz ertesi gün “The Sun” gazetesinde gördüğü haber karşısında çok şaşırdı.
Londra’nın kuzeyinde oturan ve kendisiyle aynı adı taşıyan bir başka Terry Connell buzda kayarken düşmüş kolunu ve bacağını kırmıştı.Buraya kadar olanlar belki normal sayılabilirdi.Aynı isim ve soyisimde başkalarının olması... Ancak diğer Terry Connell’da 52 yaşındaydı ve kendisi gibi kasaplık yapıyordu.Yalnız birinin sağ kolu ,diğerinin sol kolu kırılmıştı…

kynk.

KIRK YILLIK KANİ NASIL YANİ ?

Dileklerinizin gerçeklemesi koşuluyla değişmeniz istense değişirmiydiniz? Vatanınızı ,dilinizi ya da dininizi değiştirmeniz istense, tıpkı Ebubekir Kani Efendi ‘nin başına geldiği gibi…
Ondan dinini değiştirmesini istediler kabul etti ama yalandan…
Kırklı yaşlarının sonlarına yaklaşan ve kendisini ilme adamış bir şairdi üstelik dinine gösterdiği özenle bilinirdi…
Devlet görevinde olduğu Limni adasında Rum Despina’yı görene kadar her şey yolundaydı onun için…
Despina ile evlenmenin koşulunu papaz olan babası koydu.Hristiyan olursa sorun yoktu.Kızın aşkından divane olan Kani Efendi kabul etti dedik yaa yalandan da olsa…
Aile habersiz vaftiz töreni hazırladığında ise çok bozuldu, törenin sonunda kendisine Rumca’da çok kullanılan “Yanni” ismi bile verildi…
Kani artık olmuştu “Yanni” ama bunun karşılığını vermeliydi…
Evlendiler…Her şey yolunda giderken birgün evlerinde davet verdiler kızın ailesi ve akrabalar için.Hristiyanların et yemediği kutsal sayılan günlerin birinde…
masa donatıldı,et,balık ne varsa…
Aile masayı görünce şaşırdı,”Bilmez misin biz bu özel günlerde perhiz yaparız, et yemeyiz yasaktır ,yersek günaha gireriz,sende artık hristiyan oldun bilmen gerekir “dediklerinde Ebubekir Kani Efendi işte o meşhur sözünü söyledi…
“ İlahi …Kırk yıllık Kani,olur mu hiç Yanni ?”

*** Sözün aslının “Kırk yıllık Kani,olur mu Yanni ” olduğu bilinmektedir.Zaman içinde “Yanni” “yani“ olarak kullanılmaya devam etmiştir…

foto.
kynk.

“ İNANMAK, BAŞARMANIN YARISIDIR…”

İngiliz soylusu karısı ve oğlunu yanına alarak o gün pikniğe gitti.Hava o kadar güzeldi ki, gezintiye çıkan çocuk bu eşsiz doğa manzarasının içinde dayanamayarak karşısında duran göle doğru koştu...

Kısa bir süre geçmişti ki ayağına giren krampla çırpınmaya başladı.Yardım çağrısını yakında bir tarlada çalışan köylü çocuğu duydu ve onu boğulmaktan son anda kurtardı…

Babası çocuğu kurtulduğu için minnettardı teşekkür için ona davette bulundu.Sohbet sırasında gelecek planlarını sordu çocuğa...
“doktor olmak isterdim ancak durumumuz okumama elverişli değil,bende babam gibi çiftçi olacağım” dedi üzgün bir şekilde.

Soylu adam “Peki,hazırlıklarını yap,eğitim masraflarını ben karşılayacağım.Doktor olmak mı istiyorsun? Ol o zaman dedi…

~~~ ~~~ ~~~

1943 yılının Aralık ayında eski İngiltere başbakanlarından Winston Churchill ‘e Afrika’da zatürre teşhisi konuldu.O dönemde bu hastalığın tedavisi yoktu…

Henüz tıp camiasında geçerliliği kabul görmemiş “ penisilin” adı verilen ilk antibiyotik ilaç üzerinde çalışan Dr. Alexander Fleming’e haber verildi…

Hemen İngiltere’den Afrika’ya giden doktor yeni ilacını kullanmaya başladı ve tedaviye kısa bir sürede cevap veren Churchill’in yine hayatını kurtardı tıpkı yıllar önce onu gölde boğulmaktan kurtardığı gibi…

~~~ ~~~ ~~~

Buraya kadar anlatılan belki sizi şaşırtmış olabilir…Neticede Sir Alexander Fleming yapmış olduğu buluş ile insanlığa ışık tutarak,bir çok hastalığın iyileşmesine yardımcı olmuş, daha nice hayatlar kurtarmıştır…

Bu arada her fırsatta Türk’leri sevmediğini belirten ,geçirdiği kaza ve hastalıklar ile yaşamsal dokunulmazlığı espiri konusu olmuş Winston Churchill ise 91 yaşına kadar yaşamıştır.

kynk.

* yazımı kaynak göstermeden yayınlayan "atmacamana" isimli emek hırsızına ve buna fırsat veren kopyacı site trakus.org'a buradan bakabilirsiniz...

BİR GENÇ KIZ VARDI, ADINI BİLE BİLMEDİĞİMİZ…

Köy muhtarı söz vermişti.Ertesi gün sabah ezanında 20 kişiyi hazır bekletecekti…

O gece yaralı Mehmetçiklerden biri ölünce , bir yaş küçük kızkardeşinin saçları tamamen kesilip abisinin elbiseleri giydirildi ve 20 kişilik ekip tamamlanmış oldu…

~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Çanakkale siperlerinde anzak askerlerinin yazdığı günlük ve mektuplar 8 Eylül 1915 tarihinde “The Age”adlı Avusturalya gazetesinde yayınlandı…Biri annesine şöyle sesleniyordu…

”Vurulduğum 18 Mayıs günü keskin nişancı bir Türk kızı vardı.19-20 yaşlarında iri yapılı ve güzel.Gün boyunca sürekli ateş etti.Bir çok adamımızı vurdu.Gün bitimine yakın bir Anzak tarafından vurulunca kızdan ses kesildi.Gene de üzüldüm…Ölüsünü ele geçirdiğimizde gördük ki vücudunda tam 52 kurşun yarası vardı.Bu savaş korkunç anne…"

~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~
Duygu yoğunluğu içinde okuduğum bir yazıydı, ne zamandır yazılmayı bekleyen…
Günün anlam ve önemini anlatan olaylardan sadece biriydi…

~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~

yararlanılan kynk.Çanakkale Şehitleri Tanıtım ve Araştırma Derneği Yayını

foto.

KAÇAN FIRSAT !!!

Decca Record Plak firmasının yöneticisi “Sound’larını beğenmedim,ayrıca gitar gruplarının modası geçti” deyip onları geri çevirdiğinde takvim yaprakları 1962 yılını gösteriyordu (…)
Onlar tüm dünyada 1 milyardan fazla plak, kaset, Cd satışıyla birlikte sayısız ödülün sahibi oldu.
The Beatles, Guinness Rekorlar kitabına adını “Dünyanın en başarılı grubu” olarak yazdırmayı başardı…

SUÇLANAN "ÇOCUK KALBİ" NE YAPTI ?

Mahallenin afacanı günlerdir babasını ikna etmeye çalışıyordu.

-- Peki al bu parayı git berbere kendin traş ol dedi babası.

Sevinçle parayı alan 6 yaşındaki çocuk büyüdüğünü ispat etmek istercesine mahalle berberine koştu.

"Saçlarımı kestireceğim amca" dedi ve parayı uzattı.

Parayı alan berber, çocuğu ayna hizasına getirmek için koltuğun kollarına tahta bir platform yerleştirdi.

Çocuğu tahta üzerine oturtan berber kısa sürede işini tamamladı…

"--Hadi bakalım saatler olsun" dedi ve parayı istedi.

Çocuk önce ne olduğunu anlayamadı.

”Amca parayı geldiğimde verdim, üstelik sende açık duran şu çekmeceye koydun işte bu para” diyerek işaret etti.

Berber kabul etmedi kızarak “hayır para mara vermedin, git babanı çağır bana” dedi.

Şaşkındı çocuk!

Doğru eve gidip durumu babasına anlattı.

”Parayı verdiğim halde almadığını söylüyor git konuş “dedi.

Babasına da aynı şeyi söyledi berber.

" --Emin misin? benim çocuğumun yalan söyleme gibi bir huyu yok unutmuş olabilir misin?" diye sorsa da değişen bir şey olmadı.

İkinci kez berbere para verildi…



O günü üzgün geçirdi çocuk. :(

İlk hevesi hayal kırıklığı ile sonuçlanmıştı.

Babası “Üzülme,ben sana inanıyorum”dedi. "Ama bundan sonra bir şey alırken parayı hep sonra ver” diye de tembihte bulundu.

Ertesi gün Pazar’dı ama çocuk çok erken uyandı.

Hiç kimseyi uyandırmadan evden çıktı.Kapı eşiğine terlik koymayı unutmadı çünkü anahtarı yoktu.

Issız sokaklarda ilerledi.Berberin önüne geldiğinde uzun uzun baktı içindeki kızgınlıkla cebinden çıkardığı yumruğu büyüklüğündeki taşı cama doğru fırlattı ve arkasına bakmadan eve koşturdu.

Yatağına girdiğinde gözlerini kapattı ve bütün gün dışarı çıkmadı.Öğlene doğru berberin kırılan camı mahallenin dilindeydi.Kimse nasıl olduğunu bilmiyordu.Babası da bakkaldan duymuştu.

Bir ara oğlunu merak eden baba onun yanına gitti.
”Neden yatıyorsun? Hadi dışarı çıkıp maç yapalım.

"Hayır" dedi çocuk…
”O zaman gezmeye gidelim”

"-canım istemiyor"…

Bir terslik olduğunu anlayan baba bir süre sustu…

”Berberin camını kırmışlar.Yoksa sen mi yaptın?" diye sordu. Evet der gibi başını sallayan oğluna baktı.

Çocukça alınan bu intikam karşısında “keşke yapmasaydın” diyebildi…

******************************************************

Kaptan başından geçen bu olayı bana her anlattığında, yaşadığı hayal kırıklığını ve çocuk kalbiyle uğradığı haksızlığı daima hatırlar.

Üzerinden otuz yıl geçmesine rağmen…1. foto 2.foto.

KOMİKLİK CİDDİ BİR İŞTİR ...

Yıllarca kapalı gişe oynanan “Bit Yeniği” isimli oyun Dormen Tiyatrosunda sergileniyordu.Oyun tam da başlama arifesinde iken bileti iki kere satılmış öfkeli bir bayan, sahneye atıldı…

”Hayır başlayamazsınız Altan bey,bu oyunu size oynatmam.Bir ay önceden aldığım bilete karşılık yerimde başkası oturuyor,ben nereden izleyeceğim oyunu? “dedi.

Kalabalık içinde yer aransa da bulunamadı.
Yaşanan kısa bir şaşkınlık sonrası Altan Erbulak bayana sordu.

“Valla tek boş yer sahnede var hanımefendi,isterseniz buyurun şu koltukta oturun ?”

Kadın tereddüt etmeden ,yüzünde memnuniyet ifadesiyle dekor amaçlı sahneye konulan koltuğa oturdu.

Oyuna devam etmek için seyirciye dönen Altan Erbulak kısa süreliğine tekrar durdu ve sahnedeki bayana şöyle dedi.

“Yalnız söylemedi demeyin hanımefendi,oyunun ikinci bölümü umumi evde geçiyor.Siz yine de buradan izlemeye kararlımısınız?”

Bunun üzerine mahçup olan kadın bir şey söylemeden sahneden indi, Erbulak ise oyuna başlamak için alkış seslerinin dinmesini bekledi…

~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~ ~~~

Ben Trt’ deki programlarından hatırlıyorum onu, çocukluk anılarımın güldüren amcasıydı. 

Sahne heyecanı bir yana ,ani gelişen bu olay karşısında seyirciye resmen oyun içinde oyun izletmiş.Tamamiyle kıvrak zeka ürünü. :))


kynk. ---- foto --- Altan Erbulak kimdir?

KOKO PROJESİ…

Gezimiz sırasında kafesin arkasında duran gorilin hareketleri bana yıllar önce okuduğum ve okurken şaşırdığım bir projeyi hatırlattı…
Eve dönüş sonrasında eski dökümanlarımı çıkardım.2000 yılında Koko 20’li yaşlarının sonlarındaydı.Gorillerin kaç yıl yaşadığını bilmediğimden ölmüş olabileceği ihtimalini düşündüm.Web site adresine ulaştığımda gördüm ki Koko bugün 38 yaşında ve hala hayattaydı…
Amerika’da 1976 yılından beri devam eden bu proje adını dişi goril Koko’dan almıştı.Devlet desteklerinin yanı sıra hayvanseverlerin bağışlarıyla çalışmalarına devam eden vakıf ,gorillerin davranış ve zekalarını incelemek bunun yanı sıra hayvanlara yapılan işkencelere son vererek soyu tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olan bu canlılara insanların daha hassas yaklaşmasını amaçlamış,gerçekte insana özgü sanılan düşünce,hayal , duygu gibi kavramların hayvanlarda da olduğunu kanıtlamıştı.

Daha bir yaşındayken hayvanat bahçesinden yanına aldığı Koko ile iletişimi Dr. Francine "Penny" Patterson “ İşitme engellilerin” kullandığı işaretlerle sağlayarak, onu yedi yaşında konuşturmayı başarmıştı…

Koko artık 2000’den fazla sözcüğü anlıyor.Kelime dağarcığı ise 500 sözcükten oluşuyor.
İnsanlarla sohbet ediyor 3 ila 6 kelimeden oluşan cümleler kuruyor.

Normal bir insanın IQ’su (zeka) 100 iken,Koko’nun IQ’sunun 70-95 olduğu anlaşılmış.

Koko nesneleri tek tek gösterebiliyor mesela “soba nedir?” dendiğinde sobayı gösteriyor ,azarlandığı zaman karşılık veriyor.Karnı acıktığında ise "Bana sen kurabiye, çabuk" "Şu içeceği dök" diyebiliyor.

Koko’nun burada çok sevdiği, gün içinde oyun oynadığı arkadaşları var.
Dr.Ron Cohn,erkek goriller Michael, Ndume , üç köpek ve bir kedide onlarla birlikte…

Koko 13 yaşında iken Dr.Penny’e bir kedi istediğini söylüyor.Penny ona oyuncak bir kedi alıyor.Bunun üzerine Koko surat asıyor…Bir süre sonra vakıfa terkedilmiş üç kedi yavrusu getiriliyor.Artık anne olmak isteyen Koko içlerinden birini göstererek “bunu sevdim” diyor ve ona “Top” adını veriyor.O günden sonra “top” ile oynuyor,altını bağlıyor ve onu gıdıklıyor.Doğal ortamları dışında yetişen gorillerin hamile kalması pek mümkün olmadığından Koko’nun anne olabilme ihtimalide zor gözüküyor.
Goril vakfının web sitesini şayet incelerseniz 1997 yılından bugüne Koko’nun gün içersinde neler yaptığı fotoğraflarla günlük halinde tutulmuş,her sene kutlanan doğum günleri resimler ve videolar eşliğinde anlatılmış.Proje sayısız dergiye kapak ve konu olmuş…

Aslında çeviri oldukça uzun elimden geldiğince özetlemeye çalıştım.Zaman zaman duygulandım okurken, zaman zamanda şaşırdım.Dile kolay tam 33 yıl önce kurulan vakfın bilimi ve insanlığı aydınlatmak adına yaptığı çalışmalarda ki sabrı,bir o kadar da emeği taktir etmemek mümkün değil…

~~~

1.çeviri .bütün dünya
2.çeviri.National Geographic magazine
3.kynk.

ALEVLERİ SÖNDÜREN BİRİ VARDI…

İngiliz Paul Marcar çocukluğundan beri ateşin yanışını seyretmekten zevk alırdı.


30’lu yaşlara geldiğinde “kahraman “olarak anılmaya başlamış, yangın bölgelerinde felaketzedeleri kurtaran ünlü bir itfaiyeci olmuştu.

Ne var ki kasabadaki yangınların hep onun izinli olduğu günlere denk gelmesinden yetkililer rahatsız olmaya başladı.Cuma günleri izin kullanan itfaiyeci,çıkan yangınların bir şekilde haberini alıyor, hemen yardıma koşuyordu.Ekstra verilen maaşta cabasıydı.

Şüpheler doğrultusunda yapılan araştırma bir süre sonra sonuç verdi.”Kahraman itfaiyeci “ Paul Marcar 11 kez kasten yangın çıkarmaktan suçlu bulundu…
***************************************************************
*1997 senesinde Sabah gazetesinde çıkmış bir haber bu ,belki ilk okunduğunda sıradandı ama hikaye olarak yazıldığında sanıyorum ilginç hale geldi…

“BEKARLARDAN VERGİ ALINSIN”...

Belki de TBMM’ne bugüne kadar verilmiş en ilginç yasa tasarısı, o dönemde çok konuşulmuş, çok tartışılmış “Bekarlardan vergi alınması”konusu…
Özellikle Cumhuriyetin ilk yıllarındaki nüfus azlığı ve ekonomik sıkıntılar neticesinde evliliği düşünmeyen kişileri teşvik etmek, bunun yanı sıra hazineye gelir kazandırmak amacıyla Yozgat Milletvekili Süleyman Sırrı İçöz tarafından teklif edilmiş “Bekarlık Vergisi” (1929)…
Mecliste uzun uzun tartışılmış,kimisi şiddetle karşı çıkmış,kimisi bence uygun demiş,bu arada memleketteki bekarlar sıkıntılıymış “para yokluğunda bu vergide nerden çıktı” dercesine.
İşin başka bir komik tarafı yasa tasarısıyla birlikte memlekette evlenme oranlarında birden artışlar yaşanmış belli ki “vergiden muaf olalım” düşüncesiyle… :))
Bu arada tartışmaya dönemin yazarları katılmış bunlardan en etkileyici cevap Hüseyin Rahmi Gürpınar’dan gelmiş “''Evlenmedim, evlenmeyi de düşünmüyorum. Bekarlığın ceremesi kaç lira ise çekmeye hazırım''
Süleyman Sırrı bey ise yılmamış tekrar tekrar bu konuyu gündeme getirmiş mecliste….Karşıt görüşlerede şöyle cevap vermiş “Çok çocuklu fakir ailelere yardım amacıyla bu teklifi verdim.Bu teklifim bekarları zorlama değil teşviktir” demiş.
Teklif birkaç kez daha görüşüldükten sonra red edilmiş.

kynk.
foto.


Ayrıca bu yazımı kaynak göstermeden kopyalayan siteyide burada bulabilirsiniz.