Dün gece gene aynı rüyayı gördüm ,yıllardır değişmedi zaten ayda iki kez rutin olur bende …Sanırım bilinç altımın bir oyunu bana…Sene 1982 ilkokul üçüncü sınıftayım aylardan ağustos ve biz Bandırma’da kamptayız…Kalabalık aile grubu eş-dost çocuklar güzel bir günün akşamı sinema salonunda flimi bekliyoruz…O dönemin gişe rekorları kıran “Jaws” gösterilecek…Flim başladı bakıyorum köpekbalığı ordan geliyo hoppp birini atıyor ağzına ,buradan geliyor suyun içine çekiyor…Flim bitti benim gözler faltaşı …Çocuğuz işte korktum ki ne korkmak , yanımda Demet abla o da olsa olsa 13 yaşında falan –canımm korkma sadece bir flim o ,hem bak bu büyüklükte balık olmaz ,makine o makine …O kadar büyükki içi flim icabı yuttuğu insanlar içerde koltukları olan bir yerde bekliyorlarmış(üç oda bir salon sanki) kan diye gördüğün şeylerse sadece kırmızı boya…anlattıda anlattı yazıkkk…İşin ilginç tarafı hadi ben çocuktum korktum ertesi gün denizde kimsecikler yoktu.Kimse denize birkaç gün girmedi…İşte o gün bugündür ben rüyalarımda köpekbalığı tarafından yakalanırım,kovalanırım,ya da yanımdan es geçer her senaryo var kafamda… Bunun sonucunda yıllarca denize giremedim , aksine köpekbalıklarına olan merakımda hiç bitmedi hatta çok korkmama rağmen “jaws”ın tüm serisini hoplaya-zıplaya izledim.Hiçbir zamanda annemle babamı hatalıda görmedim bu olayda çünkü o yıllarda şartlar şimdiki gibi değildi yani bilinçlenme konusunu kastediyorum.
Neticede vurgulamak istediğim konu, biz yetişkinlere normal gelebilecek ya da --Hadi canım bu kadarda olurmu diyebileceğimiz bir görüntü (film,haber, pc oyun vs..)çocuklar için korkutucu olabiliyor ve unutulmuyor, belkide bende olduğu gibi senelerce bu devam ediyor…
