İnançlarımız bizi ayakta tutan.Buna bir kez daha inandım…Dersaneye gitmiştim üç ay önce Dilek’le orada tanıştım.Çok temiz ,dürüst,dobra, düşüncelerini açıkça ama karşısındakini kırmadan ifade eden , Allah’ olan inancı tam ve iyi bir anne olarak tanıdım onu.Dilek’i heralde ömrümce unutmayacağım çünkü ayrılırken bana bir nasihati olmuştu.Bu geçtiğimiz zaman içinde görüşemesekte onu hep hatırladım nedenmi yazıyorum bunları???
Bugün cici kızımın kolundaki künyesini kaybettik…Bizim için manevi değeri büyüktü ve doğduğundan beri kolundan hiç çıkarmamıştık. Künyesini kolunda göremeyince anneannesi birden bastı çığlığı evi aradık yatağını,kıyafetlerini vs…Belki bizde düşmüştür dedi annem koşturdu eve aynı şekilde orayıda aradı ama bulamadı.Ben kötü günlerin sıkıntılarından bunalmış napalım?? Diyebildim sadece.Bu kayboluşun nedenlerini başka şeylere bağlayarak hayırlısı dedim.Bu arada annemin üzülmesine dayanamayarak Dilek’in nasihatini düşündüm.
Biz dersanedeyken çantasını arabanın içinden çalmışlardı.O da inançlarına güvenerek –üç kulhü, bir elham okuyarak İbrahim Ethem Hazretlerinin ruhuna hediye etmiş çok kısa bir zaman sonra çantasına kavuşmuştu.Bunuda bana nasihat etmişti.Hatta birkaç kez gidip –Kimdi ? Kimin ruhuna okuyorduk diye sormuştum :))
Bende evin içinde künyeyi aramaya devam ederek duamı ettim.Tıpkı geçtiğimiz günlerde anahtarlarımı kaybettiğimde yaptığım gibi…Yatağa uzandım kızımı uyuttuktan sonra kalktım ve direk oraya gittim yere eğildim elimdeki feneri bir tuttumki orada duruyor…Künye karşımda…
İşte ben her seferinde Dilek’i böyle hatırlıyorum tebessümle ve sevgiyle…Sizde herhangi bir şeyiniz kaybolduğunda duanızı edin umarım benimkiler gibi kabul olur.Benden söylemesi denemek size kalmış…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder