ŞEMSE NİNE...

Günümüz imkan ve şartları düşünüldüğünde “Gerçek olabilir mi ?” diyor insan ,aynı fedakarlık şimdi gösterilebilir mi ? bilinmez ama günün anlam ve önemine uygun olsun istedim bu yaşanmışlık…
“Geleni gideni çok olmasına rağmen Şemse Nine hiç sokağa çıkmazdı. “Nasıl çıkarım beyim evliliğimizin ilk haftasında seferberlik ilan edilince Çanakkale’ye gitti ve giderken ellerimi tuttu gözlerimin içine bakarak ; “karıcığım…gençsin,güzelsin…Gözüm arkada kalmasın,ne olur söz ver bana! Ben gelinceye kadar sokağa çıkma” dedi…Ben ona söz verdim.Nasıl sözümü yerine getirmem???
Cephede kocasının şehit düştüğünü kabul etmeyen ,birgün döneceğine inanan Şemse her evlilik yıldönümünde gelinliğini giyip kocasını beklemiş.Takii nine oluncaya kadar ve günlerden birgün gene evlilik yıldönümünde giydiği gelinlikle son nefesini vermiş.Köy halkı onu kefene sarmadan gelinliği ile gözyaşları içinde kocasına uğurlamış…
“Seni seviyorum” mu dediniz??...Sevmek almak değil vermektir.Ne kadar seviyorsak o kadar fedakarlığa hazırız demektir.Öyle değilse sevgi değil,bir tutku bir istek talebidir…”

kynk: Çanakkale Şehitleri tanıtım ve araştırma derneği yayını.

ÖDÜL...

Taktir edilmek ve beğenilmek insanı nasıl mutlu ediyor değil mi? Karşımızdaki kişiden duyduğumuz birkaç güzel söz bile insan ruhunu nasıl iyi geliyor ?...
Birkaç gündür devam eden bloglar arası ödüllendirmede arkadaşlarım benide bu işe değer görmüşler…
Her daim yazıları ve yorumlarıyla bana katkıda bulunan Beril’in annesi Zeynep, Elif’den, Mavi Bahçe, HobiCafe, Dijital Sevgi Kelebeği ,Fıkra Sevenlere ,Cimbakuka , İmgeleme , ZiZa ve Bilgicelli’ye …
Her zaman söylediğim gibi, bu bloğun mimarı yılların dostu Yakalayabildiğim Anlar’a …
Özgün içeriklerini ve başarılarını hep taktir ettiğim Anne Kaz ve Sevgili Hülya Konar’a… beni değer gördükleri için canı gönülden teşekkür ediyorum…
İşin açıkçası bende seçim yapmaya çalıştım fakat gördüm ki rakam yedi sayısını çoktan geçmiş,ya birini unutup gücendirirsem ? endişesiyle yazmaktan vazgeçtim.Ne olur bu anlamda bana kırılmayın…Çünkü severek takip ettiğim bloglar yediden çok çok fazla sıralayamadım maalesef… Bizler burada enteresan bir dünya kurmuşuz bu işle uğraşmayan bunu anlamıyor.Zaman içinde, belkide farkında bile olmadan bağlanmışız haberimiz mi yok? İki gün netten ayrı kalsam,huzursuzlanma başlıyor.Yani her biriniz ayrı ayrı özleniyorsunuz…Anlatabiliyormuyum?
Bu işe gönül vermiş,emek vermiş herkesin olsun bu ödül...