17 Haziran 2010

ASANSÖR…

Hariçten gelen bir ilhamla yazıyorum aslında garip gelebilir ya da güldürebilirim sizi, olsun ben genede anlatacağım…

Şu an oturduğum evi görür görmez öyle etkilenmiş acaba deyip taşınma hayalleri kurmaya başlamıştım…

Gelin görün ki rakam yüksek geldiği için hayaller kısa sürede sonlanmıştı.Üzerinden 6 ay geçti evin sahibi tekrar kapımızı çalıp (bu arada biz yan apartmanda oturuyorduk) fiyat konusunda anlaşabileceğimizi söyleyip bizi kahve içmeye davet etti…

Bizim kaptan fiyatı konuşa dursun,ben mutfak ,parke, fayans ve karşımda duran Ankara manzarasını incelemeye devam ettim…
Nasibe çok inanırım öyle böyle derken ev bizim oldu…

Çoğu kişiye dezavantaj gelebilir ama 9 katlı bir binanın en üst katı olmasını hiç problem etmedim.Üst kat soğuk olur vs…
Neyse kısa süre sonra taşındık…

1. Gün. O da ne ???? Bir uğultu??? Saat başı bazen 10dk.da bir , gece yarısı olmuş ara ara sesi duymaya devam ediyorum…
Araştırıyorum sesin geldiği yeri.Üst katımız asansör mekanizmasının olduğu bölüm.Asansör her çalıştığında sesi duyuyorum.
” Eyvah dedim biz ne yaptık? Buna hiç dikkat etmedik ben bu sesle hayatta oturamam.”

İlk zamanlar rahatsızlık duyduğum bu sese zamanla öyle alıştım ki, artık doğal gelmeye başladı…
Hatta yıllar geçtikçe olay şuna dönüştü. :))

“sabah apartmandan ilk çıkan Ayşen hanım hımmm saat 7.30 oldu demek ki acele etmeliyim işe geç kalabilirim”
“ Çöpler toplanacak apartman görevlisi bizim kata çıkıyor çöpü kapıya çıkarmalıyım.”
“ Mehmet beyin kızıda işten döndü saat 21.30 “
“Asansör 6.katta durdu hayırdır bu saatte ?? ”
Bayram sabahı “ Çocuklar şeker toplamaya başladılar “ vs…

7 sene içinde bu sinir bozucu sese alıştım ben…
Diyeceğim o ki insanoğlu zamanla alışabiliyor kabul ediyor.Acıları,sıkıntıları

ya da takıntıları…:))


foto.

6 yorum:

mit dedi ki...

Çok güzel bir hatıra :) Aynı durum bizde de vardı bir ara. En üst katta oturuyorduk sizin gibi ve asansörün sesine göre "şu geldi, bu gitti, saat 9 oldu demek" falan diyorduk biz de :) Sevgiler...

özii dedi ki...

Çok yerinde bir durum. Haklısın nelere alışmıyoruz ki , benim evimde ana cadde üzerinde araba sesinden kamyon sesinden çok rahatsız oluyorum ama dediğin gibi bir süre sonra duymuyorsun ...

Elif Gizem dedi ki...

hatta rahatsız olduğu şeyleri çok fazla benimsediğinde alışkanlığa dönüştürüyor. bunun artık alışkanlık olduğunu farkedince de o durumu sevmeye başlıyor:)

esra dedi ki...

Asansörün resmini görünce acaba bu bizim eski asansörmü dedim:)))benim eski asansöre benziyor...bende iki defa ev aldım..ikisindede nasıl olsa almıycaz boşuna hayal kurup moralimi bozmayayım dedim:))ikiside nasipmiş aldık ,aldıktan sonra iki evimdede alıcı gözle bakmadığım için hiç beğenipte ev alma mutluluğunu tadamadım..aa bu ev güzel alalım diyemedim ikisi de pahalıydı çünkü..birinci evime emlakçı fiyatını bile söylemedi sen beğen gerisine karışma diyerek evi bize sattı..mutlaka sizin ll-almanızı istiyorum dedi elinden geleni yaptı..bu evimde triplex eşim böyle bir evde oturablirmisiniz diya sorarken,nasıl olsa almaz diye ,sen aldında biz oturmayımı bilmedik dedim:)))meğer alırmış,şimdi ikinci evimdeyim ve gayet gzel oturuyoZ..birinci evimden cadde üzeri olduğu için grltüye danamadık artık sattık..bizede buyrun canım..bakma çok konuştuğuma şimdi böyle dökldü:)))

Handan dedi ki...

İnsan nasıl da her duruma uyum sağlayıp faydalarından yararlanabiliyor değil mi :D

Bizim evde de fonda hep uçak sesi vardır ama ben duymam onu:) (Ne yazık ki pek bir işe yararlığı yok:D )

Şenay- Doğam dedi ki...

Keyifle okudum yazını kurulu saat gibi olmuş asansör
aslında ağız tadı ile keyifle oturmanı diliyorum canım