DÜNYANIN EN KORKUTUCU TUVALETİ

Hep söylerim bir yerlerde hayat var, bizim bilmediğimiz göremediğimiz, hayli enteresan, aslında yaşanıp görülesi, herşeye rağmen orada olunası...

Meksikalı Tasarımcı Hernandez Silva'nın fikriyle kullanılmayan 15 katlı apartmanın çatı katında, 4 odadan oluşan bir dairenin tuvaleti burası.

Asansör boşluğu kullanılarak yapılan tuvaletin cam zemininde durabilmek gerçekten cesaret istiyor.
Hele hele yükseklik korkusu olanlar için tam bir facia.

BİR GEÇ KALIŞ ÖYKÜSÜ…

Telefondan durumun aciliyetini anlayıp apar topar çıktım dışarı…

İş acil yaaa, asansör meşgul bekle bekle gelmez merdivenleri kullandım üçer beşer hoplıya zıplaya indim, 35’inden sonra zor oldu tabi…

Otoparktaki sürprizden habersiz ilerledim.O da ne?
Araba yan tarafa silme yanaşmış. :-o

Söylene söylene öteki kapıdan binip çıktım yola…

Allahım bugün bütün kırmızı ışıklar beni seviyor anlaşılan.Hahhh bir bu eksikti.Yol yapım çalışması nedeniyle yol kapalı…

Neyse geldim sayılır,iyi de nereye park edeceğim? Her yer dolu işte, boş yer yok !!!!

Sitenin bahçe giriş kapısına ne oldu? Açıllll bee açılll…
Veee apartmana nihayet giriş…

Neee asansör bakımda mı?? Neyse Allah’tan beş kat çıkacağım…
Zile basmak üzereyken saate son bir bakış.Evet geç kalmışımmm… :((

*Bu ruh halinden nefret ediyorum.Hele bir de çocuklu olursanız o zaman işler daha da zorlaşıyor…

Bir şeylere yetememe, hep acele etme,telaşlı, her şeyi çabuk yapma duygusu senden nefret ediyorum…

ASANSÖR…

Hariçten gelen bir ilhamla yazıyorum aslında garip gelebilir ya da güldürebilirim sizi, olsun ben genede anlatacağım…

Şu an oturduğum evi görür görmez öyle etkilenmiş acaba deyip taşınma hayalleri kurmaya başlamıştım…

Gelin görün ki rakam yüksek geldiği için hayaller kısa sürede sonlanmıştı.Üzerinden 6 ay geçti evin sahibi tekrar kapımızı çalıp (bu arada biz yan apartmanda oturuyorduk) fiyat konusunda anlaşabileceğimizi söyleyip bizi kahve içmeye davet etti…

Bizim kaptan fiyatı konuşa dursun,ben mutfak ,parke, fayans ve karşımda duran Ankara manzarasını incelemeye devam ettim…
Nasibe çok inanırım öyle böyle derken ev bizim oldu…

Çoğu kişiye dezavantaj gelebilir ama 9 katlı bir binanın en üst katı olmasını hiç problem etmedim.Üst kat soğuk olur vs…
Neyse kısa süre sonra taşındık…

1. Gün. O da ne ???? Bir uğultu??? Saat başı bazen 10dk.da bir , gece yarısı olmuş ara ara sesi duymaya devam ediyorum…
Araştırıyorum sesin geldiği yeri.Üst katımız asansör mekanizmasının olduğu bölüm.Asansör her çalıştığında sesi duyuyorum.
” Eyvah dedim biz ne yaptık? Buna hiç dikkat etmedik ben bu sesle hayatta oturamam.”

İlk zamanlar rahatsızlık duyduğum bu sese zamanla öyle alıştım ki, artık doğal gelmeye başladı…
Hatta yıllar geçtikçe olay şuna dönüştü. :))

“sabah apartmandan ilk çıkan Ayşen hanım hımmm saat 7.30 oldu demek ki acele etmeliyim işe geç kalabilirim”
“ Çöpler toplanacak apartman görevlisi bizim kata çıkıyor çöpü kapıya çıkarmalıyım.”
“ Mehmet beyin kızıda işten döndü saat 21.30 “
“Asansör 6.katta durdu hayırdır bu saatte ?? ”
Bayram sabahı “ Çocuklar şeker toplamaya başladılar “ vs…

7 sene içinde bu sinir bozucu sese alıştım ben…
Diyeceğim o ki insanoğlu zamanla alışabiliyor kabul ediyor.Acıları,sıkıntıları
ya da takıntıları…:))


foto.