21 Ağustos 2012

bayram bizim neyimize...


Bayram öncesi Sevgili Ceren ile telefonda konuşuyoruz.
"bayramda nete giremeyebilirim,yazıları günlere göre önceden ayarladım,ancak memleketimde gün geçmiyor ki üzücü bir gelişme olmasın" dedim.

Elbette bu kadarı çok fazla,Allah ailelere ve memleketime sabırlar versin.
Bu arada Ulusal Yas ilan edilmemesi de gerçekten düşündürücü. :((

ÖZLEDİĞİM BİR TAT – TATLI LOR

Tatlı Lor bana Ege’de olduğumu hissettiren her daim özlediğim tadlardan biridir.

 İzmir’e gelir gelmez önce alışverişe gider Tatlı Lorumu alır gelirim ya da sağolsun annemler bizden önce gitmişse onlar hazır ederler.




 Yıllar önce Ankara’ya yerleştiğim ilk günlerde bir mandıraya “tatlı lor var mı?” diye sormuştum o da bana bildiğimiz tuzsuz lordan vermişti.

“Hayır,hayır bu değil kastettiğim” dediğimde adam “başka nasıl olur? Tatlı lor işte” diye cevap verdi.
Tadı başkadır işte bilenler bilir.Nasıl anlatsam ? Süt kaymağı tadı gelir ağzınıza öyle kalorisi falan  yüksekte değildir ben bununla çok diyet yaptığımı bilirim tok tutar…

 Şayet bu taraflara yolunuz düşerse deneyin derim. Ege’ye özgüdür ama Balıkesir-Bandırma taraflarında da yapılıyormuş onu da arkadaşımdan yeni öğrendim.

19 Ağustos 2012

İYİ BAYRAMLAR



Blog sahibi İzmir'in güzelliklerini yaşamaya gitti en içten Bayram Dileklerini sizlere bırakarak...


17 Ağustos 2012

ABAJUR AMA SIRADAN DEĞİL ...



Bugünkü paylaşım bir abajurun hikayesi olucak.İlk bakışta bana da garip gelen ancak hikayesini öğrendiğimde beni çok duygulandıran bir eşyanın hikayesi…

Görseli nette paylaşan justgrant,  düğününden birkaç gün önce aile arasında bir yenen bir yemekte annesinin söz isteyerek konuşma yaptığını, nişanlısına ve kendisine mutluluklar diledikten sonra masanın altından bu abajuru çıkarttığını anlatıyor.

İlk etapta  şaşıran ve ne olduğunu tam anlayamayan justgrant, “Hayatımda aldığım en güzel hediye “ diye bahsettiği  abajuru eline aldığında bakıyor ki i çi çocukluk yıllarından kalan ufak tefek eşyalarla dolu.

Annesi  zaman içinde evde bulduğu ya da çocuğunun pantolanlarından çıkan malzemeleri bir yerde anı  mahiyetinde biriktirmiş.

Yıllar sonra bunu bir cam kavanoza koyarak üstünü kapattırmış ve tasarlatıp oğluna hediye etmiş.

Evet bir annenin elinden ve yüreğinden bu abajurun hikayesi.