16 Mart 2010

BİR PARMAK ÇOCUK TANIDIM…

Annemlerin komşusu erken doğum yaptı haliyle küveze konuldu.Ankara’nın bilinen özel hastanelerinden birinde yatıyor ziyaretine gittik…
İkinci hamileliği ilkine göre hep sorunlu geçmiş anlatıyor.Yorgun ve de üzgün…
Maalesef olmadı bebek yaşamadı…
Kader dedim ,eğer yaşayacak olsaydı bir şekilde…

Düşündüm ve yıllar öncesine gittim.Sene 1984 babamın görevi nedeniyle doğuya yeni taşınmışız.
Okuldan geliyorum annem evde yok.Komşumuz “ağlama gelecek annen” diyor çocukluk işte…
Öğreniyorum ki yan komşumuz aniden sancılanmış hastaneye yetiştirmişler.Bebek altıbuçuk aylık,yarım kilo falan…
Artık nasıl uygun gördülerse haftasına kalmadan taburcu ettiler.Elinde parmak çocukla Reyhan teyze eve döndü.Bebeği merak ediyoruz görmek istiyoruz “yok olmaz” diyorlar.Kadın ağlıyor,genç ve tecrübesiz annemden yardım istiyor.”Korkuyorum” dediğini hatırlıyorum ama…
Bu arada bebeğin adı henüz yok koymak istemiyorlar.
Annem evin içinde hazırlık yapıyor.Göz damlalarını boşaltıp kaynatıyor,tülbentler,pamuklar,sargı bezleri vs…
Önce bebeğin kalacağı odayı iyice temizliyorlar.İçeriye annesi ve annem dışında kimse girmiyor.
Bir paket pamuğa rahatlıkla sığan bebek,göz damlalığının içine konulan anne sütü ile iki-üç saatte bir beslenmeye çalışılıyor.Emme refleksi olmadığı için ağzına damla damla sabırla başında bekliyor annem…
Günün büyük bir kısmını orada geçirmeye başlıyor.
Altını ıslatınca pamukla temizliyor.Zaten altını bağlama şeklinde bir şey söz konusu değil dedik ya parmak çocuk bez ondan büyük…
Biz hala “kapıdan anne ne olur bir görelim” desekte uzun süre izin çıkmıyor.
Öyle böyle derken kırkını çıkardı bebek ve birbuçuk kiloya ulaştı…
İki isim koydular biri “Yaşar”… :)
Seneler sonra kampta karşılaştık.Yaşar askerden dönmüş.Reyhan teyze hemen telefon açtı “Çabuk gel dedi seni biriyle tanıştıracağım”… :)

~~~~~

Şimdi düşünüyorum sadece teknolojik imkan yetmiyor demek ki.
İlgi,inanç,azim ve de İlahi güç…


foto.

17 yorum:

seyyahmimoza dedi ki...

çok üzüldüm bebeğin yaşamamasına.hayat çok garip geliyor bazen.her şey karışıyor,alt-üst oluyor.ama yine de devam ediyor.dediğiniz gibi ilgi,inanç,çaba istiyor.

zuzuların annesi dedi ki...

Nasıl soluksuz okudum,keyifle...
Ve anneciğinin anneliğine imrenerek...
'İnanç ve ilahi güç' kesinlikle canım kesinlikle...

Unknown dedi ki...

canım benim ya :)
hakikaten inanç ilgi azim ve en önemlisi İlahi güç...

mit dedi ki...

İnşallah yaşamıştır diyerek okudum ve yazının son kısmında da çok mutlu oldum. Kader gerçekten de... Başka açıklaması yok.

sanitabant dedi ki...

kesinlikle haklısın, sadece teknolojik imkanlarla alakalı bir durum değil insan hayatı. Yiğenim doğduğunda hiperinsülizmliydi, 4 ay küvezde kaldı, ve doktorlar daha fazla bişey yapamayacağız diye bebeği bize verdiler. 6 ay resmen kamp kurduk ablamlara. 2 saatte bir topuğundan kaldık, 3 saatte bir mama verdik, 4 saatte 1 bir ilaç. Birini geciktirsek komaya gireceğini biliyoduk kan şekeri düşüp. Resmen vardiyalı çalıştık ve 6 ay sonunda hiçbişiysi kalmadı:)Şimdi yigenimin doktoru mucize bebek diye okulda öğrencilerine anlatıyomuş bizimkini:)

fulya dedi ki...

Merhaba, tüylerim diken dike oldu... Mutlu sonla biter umarım diye okumaya devam ettim... Anneniz annelerimiz gibi tahamüllü, inançlı ve hayata bağlı kalabilmek dileğiyle...

Meleğin Dünyası dedi ki...

valla gözlerim dolarak okudum yazını.Ben çok etkilenirim bu küçücük yavrucaklardan.Çok çaresiz oluyorlar.O küçücük canlar nasıl büyüyüp gelişiyor insan inanamıyor.,

Zeugma dedi ki...

Çok etkileyici bir hikaye..
Okurken içim titredi inan..
Ve ayrıca koyduğun foto da müthiş..

Teşekkürler bu yaşanmış paylaşımın için canım..

Sevgiler...

Profösör dedi ki...

Mukadderat...

Anne İş'te dedi ki...

nE KADAR ŞANSLIYMIŞ yAŞAR;ANNENİN DOSTLUĞU,FARKINDALIĞIİSE TAKDİRE ŞAYAN.İMRENDİM!

VE BAZEN DE KADERDEN ÖTEYE GİDİLMİYOR..

SEVGİLER...

SirEvo dedi ki...

Off, etkilendim vallaha abla.

ramazan dedi ki...

Annenize ne büyük minnet ve saygı duydum.Bilinçli kadın,anne,eş,teyze,babaanne,komşu böyle olmalı.Kadınlarımızn hepsi bu seviyede, bilgili yetişmeli.
ne büyük bir davranış örenekleri sergilemiş.Size,bize heğimize örnek olmuş.
Gönlünüze sağlık.

MELİS dedi ki...

Çanakkale Şavaşları'nın yıl dönümünü kutlar,şehitlerimize rahmet dilerim.

Sevgiler

Adsız dedi ki...

Bir solukta okudum ben de ...
7,5 aylık 1,8 kg doğan ve ölümü beklenen bir bebek olan ben, bugünlere gelip bu yazıyı okuyunca çok duygulandım çok ...

SMİLENA dedi ki...

ay masal gibi geldi.işte azim ,sevgi ve inançın önüne bazen teknoloji geçemiyor.en güzel kanıtı da bu hikaye...

Adsız dedi ki...

83 te aynından bizde yasadık bebek ablamındı 500gr bebek bursa konur hastanesinde 3 ay kuvezde kaldı 1100grmla hastneden çıktı hiçunutmam 500gr ya kucağınada almadıya ablam dedim ölse üzülürmüsün o gün bebeğin kalbi durdu tesadüftü heralde yada bana bi dersti doktorlr tekparmağıyla basınç yapıp tekrar yaşattılar tabi ben tüm gün ağlamıştım şimdi 28 yaşında 5 yaşında bir oğluda var allah ne isterse o oluyor sevgilerimle...

Unknown dedi ki...

Ahhhh gözlerim doldu, tüylerim diken diken