Takvim yaprakları 21 Mart 1994’ü gösteriyordu.Genç adam evlerinin bulunduğu gökdelenin onuncu katından yaşadığı bu mutsuz hayatı sonlandırmak üzereyken son kez aşağıya baktı.Mutsuzdu çünkü hayatında hiç mutlu olmadığını,her işte başarısız olduğunu düşünüyordu.Bunun sebebi olarakta sürekli kavga eden anne ve babasını görüyordu…Mutsuz bir aile ortamında yetiştiği için hep gergin ve korku içindeydi…Yaptığı iş tabiki doğru değildi.Ne olurdu biri kolundan tutsa -- hayır hayat her şeye rağmen yaşamaya değer,mutlaka bir sebebin olmalı deseydi…Kafası karma karışık, gençliğin verdiği tecrübesizlikle kendini boşluğa bıraktı.Binanın sekizinci katında gökdelen güvenlik örgütünce kurulmuş çelik koruyucu bir ağ vardı.Ancak gencin atladığı sırada dokuzuncu katta oturan anne ve babası yine kavga ediyordu.Baba sinirle eline geçirdiği tüfeği ateşledi.Anne son anda kendini yere atarak kurtardı ancak tüfekten çıkan saçmalar o sırada dokuzuncu kat hizasından geçmekte olan gencin ölümüne neden oldu…
*ABD ‘de kendilerine “Darwin Ödülleri Jürisi” adını veren topluluk ilginç ölüm nedenlerini araştırmış ve bu akıllara zarar trajik olayı “Jüri Özel Ödülüne” layık görmüş…
kynk.etiyo.com
---------------------------------------------------------------------------------
Bu olaydan alınacak dersler : “Bireysel silahlanmaya hayır “, “İntihar bir çözüm yolu değildir.Yaşamak için mutlaka nedenler olmalıdır…”
Biliyorum üzerinden bayağa zaman geçmiş,bloğunu okurken çok güldüğüm Sevgili Cesetizleri arkadaşım beni mimlemiş ama haberim olmadı maalesef kusura bakmasın benim bıdıktan atlamışım.Bugünde çektiği fotoları yazılarıyla konuşturan sevgili Cimbakuka aynı konudan beni mimleyince yazmak şart oldu…
Derler ki “hayatınıza yön veren şair kim? ” örnek dizelerini yazarmısın ?…
Daha önceleri etkilendiğim,severek okuduğum şairler oldu…Ama yaş ilerledikçe hayata daha mı olgun bakıyorsunuz ne? Bir düşünür olarak Hz. Mevlana’nın sözleri beni bir hayli etkiliyor ve bana yön veriyor…
“ Birisi güzel bir söz söylüyorsa bu, dinleyenin dinlemesinden, anlamasından ileri gelir…”
“ Bilgi, sınırı olmayan bir denizdir. Bilgi dileyense denizlere dalan bir dalgıçtır…”
“ Dil, tencerenin kapağına benzer. Kıpırdadı da kokusu duyuldu mu ne pişiyor anlarsın…” gibi güzel sözlerinden etkilenmemek mümkün değil.
Konuyu beğendilerse Erdem802, Meleğin Dünyası, Papağan Gibi, Öykü, Nzlgl, Elif’den ,Bal küpü ve Leydi Elif bu konuda mimlenmiş olsun…
****************************************************************
Eveeeettt gelelim diğer mim konusuna gene okurken çok güldüğüm ,olaylara farklı bir bakış açısı kazandırmayı bilen, bugüne kadar hiç duymadığım zengin müzik arşivi ile bloğunu zenginleştiren arkadaşım Teletabi üç soruya cevap vermemi istemiş.
1-)Paraşütle atlamaya karar verdiniz ve ilk atlayışınızı yapmaya hazırlanıyorsunuz. Yerde sıranızı beklerken yukardan atlayanları seyrediyordunuz... AKlınızdan neler geçiyor?
İ.G.G. Cevap: Neden böyle bir şey yapmak istedim ki? Bu çılgınlık…
2-) Sıranız geldi ve uçak üç bin metreye yükselirken siz de kendinizi hazırlıyorsunuz. arkanıza hiç bakmadan önünüzde açılan kapıya geliyor ve kendinizi aşağıya bırakıyorsunuz. Aşağıya atlarken ne diye bağırıyorsunuz?
İ.G.G. Cevap: Bu yanlış bir karardı geri dönemem…Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
3-) Güvenli bir biçimde yere indiniz.Paraşütünüzü toplarken bir eğitmen size doğru geliyor ve birşeyler söylüyor.Eğitmen ne söylüyor?
İ.G.G. Cevap: Duymuyorum ki şoktayım…Bir süre böyle devam edecek.
Eğer soruları beğendilerse Owl, Ful yaprakları, Rahat Yazar,İlknur, Ferulago, ve Renginle Renkli Hayat, mimlenmiş olsun…
İşte takıntılarımdan biri daha evdeki kablolar…Her ne yaptıysam kurtulamadım.Bir kısmını süpürgelik altına gizlesemde,genede hepsini toplayamadım…Geriye kalanları katlayıp bantlasamda şimdi cici kızım çekip tekrar ortaya çıkarıyor.Sırf bu yüzden oturma odamıza kablolu Tv çektirtmedim mesela…
Resimdeki fikri ise oldukça başarılı buldum.Eğer evde yeni yürümeye başlayan bir afacan yoksa (düşme tehlikesini düşünürsek) bu işe yarayabilir…
swiss-miss
Takvim yaprakları 21 Mart 1994’ü gösteriyordu.Genç adam evlerinin bulunduğu gökdelenin onuncu katından yaşadığı bu mutsuz hayatı sonlandırmak üzereyken son kez aşağıya baktı.Mutsuzdu çünkü hayatında hiç mutlu olmadığını,her işte başarısız olduğunu düşünüyordu.Bunun sebebi olarakta sürekli kavga eden anne ve babasını görüyordu…Mutsuz bir aile ortamında yetiştiği için hep gergin ve korku içindeydi…Yaptığı iş tabiki doğru değildi.Ne olurdu biri kolundan tutsa -- hayır hayat her şeye rağmen yaşamaya değer,mutlaka bir sebebin olmalı deseydi…Kafası karma karışık, gençliğin verdiği tecrübesizlikle kendini boşluğa bıraktı.Binanın sekizinci katında gökdelen güvenlik örgütünce kurulmuş çelik koruyucu bir ağ vardı.Ancak gencin atladığı sırada dokuzuncu katta oturan anne ve babası yine kavga ediyordu.Baba sinirle eline geçirdiği tüfeği ateşledi.Anne son anda kendini yere atarak kurtardı ancak tüfekten çıkan saçmalar o sırada dokuzuncu kat hizasından geçmekte olan gencin ölümüne neden oldu…
