10 Eylül 2010

BİR GEÇ KALIŞ ÖYKÜSÜ…

Telefondan durumun aciliyetini anlayıp apar topar çıktım dışarı…

İş acil yaaa, asansör meşgul bekle bekle gelmez merdivenleri kullandım üçer beşer hoplıya zıplaya indim, 35’inden sonra zor oldu tabi…

Otoparktaki sürprizden habersiz ilerledim.O da ne?
Araba yan tarafa silme yanaşmış. :-o

Söylene söylene öteki kapıdan binip çıktım yola…

Allahım bugün bütün kırmızı ışıklar beni seviyor anlaşılan.Hahhh bir bu eksikti.Yol yapım çalışması nedeniyle yol kapalı…

Neyse geldim sayılır,iyi de nereye park edeceğim? Her yer dolu işte, boş yer yok !!!!

Sitenin bahçe giriş kapısına ne oldu? Açıllll bee açılll…
Veee apartmana nihayet giriş…

Neee asansör bakımda mı?? Neyse Allah’tan beş kat çıkacağım…
Zile basmak üzereyken saate son bir bakış.Evet geç kalmışımmm… :((




Photobucket


*Bu ruh halinden nefret ediyorum.Hele bir de çocuklu olursanız o zaman işler daha da zorlaşıyor…

Bir şeylere yetememe, hep acele etme,telaşlı, her şeyi çabuk yapma duygusu senden nefret ediyorum…

4 yorum:

m d dedi ki...

Bu sene geldi mi seker toplayan cocuklar merak ettim Ferhat'la ilgili yazina bakinca. Iyi bayramlar..

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

Dün uzun süre bekledim.Öğleden sonra nihayet bir kaç çocuk geldi. :))
Ama üzücü toplumun birbirine güveni kalmadı.Böylece bir kültürümüz yok oldu.

H. Aziz KAYIHAN dedi ki...

Yurtdışı, kamplar, geziler, taşınma derken epey birikmişti elimdeki bloglar. En çok da güzel bir vakit bulup sizinkileri okumanın derdindeydim. Velhasıl, temmuz başından beri ne vardı ise kısmet bugüne imiş. Okudum, güldüm, üzüldüm, düşündüm, öğrendim.

Bir de tekrardan bir teşekkür edeyim dedim.

Sağolun..

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

Temmuz başından beri mi? :)))
Sabrın ve ilgin için ben teşekkür ediyorum o zaman. :))