“Yıllarca hep zengin, fabrikatör baba rolünü oynadım.İşin en acıklı kısmı ise bütün gün zengin baba rolünü oynayıp çekim bitiminde eve gitmek için soğukta ,köşedeki durakta dolmuş beklemem olmuştur.” 
kynk.haftalık keyif perisi dergisi.
Çocukluğumda bakkala koşar bu çatapatlardan alırdık…Gerçi hala var görüyorum.En yüksek patlama sesini elde etmek için türevi “Mantarla ” birlikte sarılıp ,büyükçe bir kaya yardımıyla patlatılırdı.Kokusu ve çıkan sesi bir yana, birkaç kez yandığımı hatırlıyorum…
Sene 2001 vekil öğretmenlik yaptığım dönem… 
Uzun süredir açılmayan mail kutusu açıldı. Ohoo mail kutusu dolmuş bile. 
Bütün bir kış telefonlaştık aile dostumuzla her yaz olduğu gibi görüşmek dileğiyle…Telefonda “sıkıntılıyım aslında…Bacanağımın hastalığı ilerledi akciğerindeki illet iyice yayıldı,biliyorsun onu kardeşim kadar çok severim artık hiç kalkamıyor.Kızının mürüvetini görmeden gitmesin istedik.Bir hafta içinde düğün yaptık.”dedi babama…
Resmi çekmekte biraz geç kaldım çünkü iki gün önce hemen hemen tüm çiçekleri açmıştı Tatula’nın.
Bu İzmir’e özgü bir adet.Şimdilerde unutulmuş olsa da benim severek sürdürdüğüm bir gelenek…
Önce bunu gördüm…Sordum tabi ne yaptıklarını? Denizden topladıkları taşlarla bahçeye yol yaptıklarını söylediler..."Demek ki emeklilikte zaman böyle değerlendiriliyor "dedim kendi kendime hoşumada gitmedi değil hani. 
Yaşım onlara göre küçük üstelik emekliliğimede çok var ama vaktimi değerlendireyim, bende farklı birşeyler yapayım diye düşündüm.Dayanamadım katıldım onlara ve bunları topladım.Bu arada muhabbetler hep taş üzerine…-- Ohooo bu yapılan ne ki dediler git falanca numaradaki komşu iki senedir uğraşıyor ama anlatmakla olmaz görmen lazım.--Ehh hadi gidip görelim bakalım denizden toplanılan taşlarla başka neler yapılıyor? 
İlk görüşte çok şaşırdım, böyle bir şeyle karşılaşacağımı hiç düşünmemiştim. Emeğe hayran kaldım…
Şimdilik beklemedeyim...Ne yapacağıma henüz karar vermedim.Çünkü bu kadar özveriyle çalışıp böyle bir yapamayacağımı biliyorum.Ama taşları ışıl ışıl parlayan denizin içinden seçmek oldukça zevkli belkide bununla yetinirim.
Bir değil ,iki değil aslında çokkk var ama ben yazmaya zaman bulamıyorum.Bunu yazıcam ahh ettim…
Görüntüsüne bayılıyorum…Kokusu yok maalesef ,ektiğiniz zaman bir süre sonra yanlardan yenileri geliyor.Sanırım bu yüzden adı Zıpçıktı.
Arka arkaya iki mesaj geldi telefonuma…”Değerli abonemiz 18.06.2009 tarihinde Turkcell’in düzenlemiş olduğu çekilişten hattınız 25.000 bin tl para ödülü kazanmıştır.Bilgi ve İşlem için 0539 662 38 09 nolu numaradan bilgi alabilirsiniz.Turkcell ” şeklinde gelen mesaja tabiî ki itibar etmedim ve aramadım.
Hani karşımızdakine sinirlenip yakınlık derecesine göre –cahil cahil konuşma!!!deriz ya da içimizden –ya ne cahil insanlar var? diye geçiririz…
Elçilikte çalışan bir tanıdığımızın anlattığı olayı yazmak istedim.Acaba öyle mi ?diye şöyle baktım ama bir şey bulamadım açıkçası bana ilginç geldi…
Bugüne kadar duymadığım üç deyim var karşımda...
Günlerdir hatta aylardır süren seçim çalışmalarının sonuna gelindi.Bizler vatandaşlık görevimizi yerine getirdik oyumuzu kullanıp evimize döndük.Seçim, parti , oy ,derken hafta içinde resmen trajik bir olay yaşadık ulusça…Ölümün insanı nerde, ne zaman yakalayacağı bilinmiyor.Fakat hepimizin yaşacağı bir gerçek.Kayıtsız kalamıyor insan.Belki böyle söylenmez ama haberleri dinlerken içimden “Allah ölümünde hayırlısını versin” dedim.
Yaşanmış bir iş görüşmesi ve onun küçük ayrıntısı...
bknz.