Çocukluğumda bakkala koşar bu çatapatlardan alırdık…Gerçi hala var görüyorum.En yüksek patlama sesini elde etmek için türevi “Mantarla ” birlikte sarılıp ,büyükçe bir kaya yardımıyla patlatılırdı.Kokusu ve çıkan sesi bir yana, birkaç kez yandığımı hatırlıyorum…Başka versiyon olarak halka şeklinde dizilmiş küçük olanlarıda mevcuttu.Erkek çocuklarının tabancalarında vazgeçilmezdi…
--Yavrum yapma gözüne gelir…
--Sakın haa,eline yapışır…
--Amann bunlar tehlikeli şeyler vs…hepsini duyduk ama çocukluktu işte o zaman anlayamadık…
Ya da sadece bizim anne babalarımızın tembihleri yeterli olmadı.Başkalarının babaları onlara oyuncak tabanca aldı yetmedi,seside olsun diye çatapatlarla destekledi…
~~~
Dün cici kızım oyunparkında tramboline binmek istedi.Sıramızı beklerken bir babanın elinde gerçeğini hiçte aratmayacak şekilde üretilmiş oyuncak tüfeği görünce bir an irkildim…Orası masumdu,mutluydu,gülücüklerin birbirine karıştığı temiz bir ortamdı.
Peki o ortamda böyle bir modelin ne işi vardı? Hali vaktinin yerinde olduğu anlaşılan bu babanın aklına alacak başka oyuncak gelmemiş miydi?
Çocukluğumdan bugüne bazı şeyler değişmiş olmalıydı…
Peki o ortamda böyle bir modelin ne işi vardı? Hali vaktinin yerinde olduğu anlaşılan bu babanın aklına alacak başka oyuncak gelmemiş miydi?
Çocukluğumdan bugüne bazı şeyler değişmiş olmalıydı…
~~~
“Çocuklar; yok etmeyen, savaşı simgelemeyen, psikopat dürtüleri geliştirmeyen, vahşet, dehşet, öfke duygularını yaşatmayan oyuncaklarla oynamalıdırlar; yaratıcı ve üretici oyuncaklarla... Yani insan olmanın onurunu yaşatacak oyuncaklarla...” Çağatay Acar
~~~
8 yorum:
Eskiden tabanca, tüfeklerle oynansada, simdiki bilgisayar oyunlarinin yaninda solda sifir kaliyorlar. Hic olmazsa onlarla oynarken, kan gövdeyi götürmüyordu, cocuklar kan görmeye alismiyorlardi. Bilgisayar oyunlarindaki vahset sahneleri beni korkutuyor.. Anne babalara cok büyük görevler düsüyor..
Merhaba,
Yazınızı okurken bende gittim o günlere.Bizlerin oyuncakları gerçekten masundu.Saftı.Şimdiki çocukların maruz kaldıklarını düşündükçe dehşete düşmemek mümkün değil.
Sevgiler*
çat pat ayakkabının topuğuyla da patlatılırdı. Üzeine iyice bastırıp, sağa sola oynatırdık ayağımızı. Bir de işin acayip yanı bayramlarda satılırdı. Bayram denince benim aklıma çat pat kesin gelir.
Şimdi eskiye göre daha fena oyuncakların durumu, tabii ki bilgisayar oyunları da var işin içinde..
o çıtır pıtır ın kokusu geldi şimdi burnuma mis gibi çok severdim :)
geçen de parkta ben gördüm, çocuk salıncakta, baba sallıyor elinde de çocuğun gümüş rengi neredeyse gerçek gibi tabancası :(
şimdi gitsem dedim yanına beyefendi... diye söze başlasam onu elinde tutup çocuğuna oynatan zihniyet herhalde onunla topuklarıma sıkar diye düşünüp geri durdum...
ay sorma bizde küçükken laf dinlemzdik ama gecen hafta benim yeğenler keşfetti bunları yüreğim ağzıma geldi her seferinde bağırdım çağırdım ama dinlemediler aynen bizim gibi:(
hakkaten çatapatın kokusunu çok özlemişim yaw.. satılıyo mu acaba hala bi yerlerde???
o çatapatların kokusunu duyar gibi oldum.
Silah konusuna gelince bir erkek annesi olarak bu konuda çok katıyım. Asla oğlumun bir silahı olmadı ama o bulduğu legoları yada değişik oyuncakları bir şekilde benzeterek oynadı. Ona bile tepki koydum ama nereye kadar.
Üretimi konusu ise tamamen çıkar. Hiç üretilmese belkide daha barışçıl bir toplum olacaktık. Küçüklükten beri güç , savaş , öldürme iç güdüsü olmayacaktı. Yani ben böyle olsun isterdim . Ama onlar istemiyor :)
biz bunları tutup elimizle yere çizik atardık, sonra kendi kendine patlamaya devam ederdi..
bazende sıkıca tutup çizik attığımız için elimize filan yapışırdı...
Yorum Gönder